De lancering van een grote SUV wijkt af van het ‘coole’ imago dat autofabrikanten tegenwoordig vaak nastreven. Maar zelfs als hij objectief gezien superieur is aan de CX-60, kan de CX-80 dan werkelijk de geest van Mazda belichamen? In deze recensie wordt de ervaring van 6.000 kilometer met Mazda’s nieuwe zevenzitter onderzocht, waarbij de sterke en zwakke punten en de algehele aantrekkingskracht ervan aan de orde komen.
Interieur en design
Mazda’s toewijding aan verfijnde esthetiek komt meteen tot uiting in de CX-80. Het exterieur glanst met een lakafwerking die tot de beste in de sector behoort, en het interieur weerspiegelt Mazda’s kenmerkende individualiteit. Het interieurdesign weerspiegelt het vertrouwde gevoel van de kleinere 3 hatchback, met een bescheiden digitaal instrumentendisplay en een infotainment-touchscreen dat prioriteit geeft aan veiligheid door het gebruik van een grote, fysieke bedieningsknop in plaats van directe aanraking.
Het interieur is een upgrade ten opzichte van het eerdere 3-model, waarbij is overgeschakeld van een geheel zwart schema naar de Takumi-bekleding, die een crèmekleurige leren bekleding, lichtgekleurde houtaccenten en dashboardmateriaal combineert dat een geruststellende vertrouwdheid oproept. Mazda biedt variatie via vijf uitrustingsniveaus, in plaats van uitgebreide opties, met het Convenience and Driver Assistance Pack voor £ 1950. Dit pakket bestaat echter grotendeels uit ADAS-functies en is over het algemeen de kosten niet waard.
Motor en prestaties
De CX-80 is verkrijgbaar met een 251 pk sterke 3,3-liter zescilinder dieselmotor, maar de testauto beschikt over de modernere 323 pk sterke PHEV-versie. Door de combinatie van een 2,5-liter viercilinder benzinemotor met natuurlijke aanzuiging, een batterij van 17,8 kWh en een elektromotor, behaalt de PHEV een officieel verbruik van 177 mpg, 35 g/km CO2 en een elektrisch bereik van 60 kilometer, wat zich vertaalt in een gunstig belastingtarief van 13%.
De moeilijkheid van thuisladen blijkt echter een echte beperking. Hoewel handig voor mensen met direct beschikbare oplaadpunten, vertrouwt de eigenaar van de testauto vaak op opladen op kantoor of in het gezin, wat een gemeenschappelijke uitdaging voor gebruikers van bedrijfsauto’s benadrukt.
Praktisch en ruimte
De CX-80 maakt zijn belofte van zeven zitplaatsen waar, hoewel de bruikbaarheid aanzienlijk verandert met een volledig aantal passagiers. Met alle zeven stoelen in gebruik krimpt de bagageruimte tot slechts 258 liter (vergelijkbaar met een Hyundai i10). Door de derde en tweede rij neer te klappen, wordt de capaciteit echter vergroot tot 687 liter en uiteindelijk 1971 liter.
De stoelen op de derde rij zijn voorzien van handige stoffen riemen voor eenvoudig ontgrendelen en intrekken. De 60:40 gedeelde stoelen op de tweede rij bieden een minuut om de bedieningsinstructies te achterhalen, hoewel ze effectief zijn bij het bieden van toegang tot de derde rij, plat kunnen worden neergeklapt en op rails kunnen worden geschoven.
Fietsavontuur en duurzaamheid van het interieur
Tijdens een fietstocht in het weekend werden zowel de mogelijkheden als de zwakke punten van de CX-80 blootgelegd. Een onverwacht vastgelopen steekas van de fiets van de testauto ontspoorde bijna het uitje, maar de ruime kofferbak van de CX-80 bleek in staat om beide wielen te vervoeren, zij het met voorzichtig manoeuvreren.
Het interieur van de CX-80, hoewel stijlvol, vormde nog een uitdaging. Lichtgekleurde materialen aan de bovenzijden, de rugleuningen van de tweede zitrij, de achterdeurkaarten en de hemelbekleding bleken gevoelig voor stof en vuil, waardoor een zorgvuldige reiniging nodig was. Het kiezen van de zwarte interieuroptie kan een meer praktische keuze zijn voor mensen die een actieve levensstijl hebben.
Problemen met het opladen van PHEV’s en de opkomst van elektrische voertuigen
De toenemende populariteit van plug-in hybrides komt voort uit de wens om de brandstofkosten en de impact op het milieu te verlagen. De PHEV-ervaring van de CX-80 heeft echter de aanhoudende uitdagingen van de openbare laadinfrastructuur benadrukt. Ondanks verbeteringen in de afgelopen vijf jaar blijven de oplaadmogelijkheden in het gebied beperkt en onbetrouwbaar.
De batterijcapaciteit van 17,8 kWh van de CX-80 en een openbare lader van 11 kW zouden de batterij theoretisch in ongeveer 20 minuten moeten vullen. Het onvermogen van de auto om snelladen met gelijkstroom te ondersteunen en de werkelijke laadsnelheid van 3,7 kW van de openbare oplader verlengden de oplaadtijd echter tot vier en een half uur, wat £ 6,88 kostte – een tijdsinvestering die nauwelijks gerechtvaardigd is in vergelijking met de kosten van benzine voor een vergelijkbare afstand.
Eindoordeel: compromissen en overwegingen
Na 4000 mijl worden verschillende punten duidelijk. De PHEV-aandrijflijn van de CX-80 worstelt met compromissen. De atmosferische motor vereist hoge toerentallen voor voldoende koppel, wat leidt tot een ongeraffineerde en schokkende ervaring voor een auto van £ 50.000. De rijkwaliteit is weliswaar verbeterd ten opzichte van eerdere modellen, maar blijft onvoldoende op ruige wegen, en passagiers gaven vaak commentaar op de hardheid.
Terwijl de optie van een 3,3-liter zescilinder dieselmotor een soepeler rijgedrag en mogelijk een lager brandstofverbruik biedt, benadrukt de algehele ervaring de discrepantie tussen het verlangen naar een groen voertuig en de praktische beperkingen van de bestaande infrastructuur. Uiteindelijk presenteert de Mazda CX-80 een stijlvolle en ruime SUV, maar potentiële kopers moeten de compromissen zorgvuldig afwegen voordat ze een besluit nemen.
