Nissan staat op het punt de 2026 Rogue Plug-in Hybrid te lanceren, een voertuig dat niet opvalt door innovatie, maar door zijn flagrante rebadging van de Mitsubishi Outlander PHEV. Deze stap benadrukt een trend in de auto-industrie waarbij fabrikanten soms kiezen voor kostenbesparende maatregelen boven originaliteit, vooral wanneer ze met financiële druk worden geconfronteerd.
De Rogue PHEV arriveert begin 2026 bij de Amerikaanse dealers en biedt drie zitrijen en twee uitrustingsniveaus. Afgezien van het Nissan-embleem, het inzetstuk in de grille en kleine verschillen in de uitrusting is het voertuig echter vrijwel identiek aan zijn Mitsubishi-tegenhanger. Het persbericht van Nissan vermijdt opvallend elke vermelding van de Outlander, wat vragen oproept over transparantie en merkstrategie.
Waarom dit ertoe doet: De rebadging van de Rogue PHEV staat niet op zichzelf. De industrie heeft soortgelijke bewegingen gezien, vooral in de jaren tachtig en negentig met het Australische ‘Button Plan’, waarbij voertuigen zoals de Ford Falcon ute werden verkocht als de Nissan Ute. Tegenwoordig komt dergelijke badge-engineering vaker voor bij kei-auto’s en bedrijfsvoertuigen, maar de zet van Nissan breidt dit uit naar een reguliere SUV.
Technische specificaties: De Rogue PHEV maakt gebruik van een 2,4-liter viercilindermotor in combinatie met elektromotoren voor en achter, die een totaal vermogen leveren van 182 kW en 450 Nm. De batterij van 20 kWh zorgt voor een elektrisch bereik van 61 km. Dit is met name het Outlander PHEV-model van vóór de update, waarbij het nieuwere 22,7 kWh-pakket en de grotere batterij in de vernieuwde Outlander mislopen.
Wat ontbreekt: De Rogue PHEV mist verschillende functies die je wel terugvindt in de bijgewerkte Outlander, waaronder geventileerde voorstoelen, een Yamaha-geluidssysteem en het nieuwere 12,3-inch infotainment-touchscreen. Deze weglatingen benadrukken verder de minimale inspanning die is geleverd om het rebadged-model te differentiëren.
Industriecontext: Mitsubishi heeft ook soortgelijke rebadging-praktijken toegepast, waarbij modellen als de ASX (een Renault Captur) en de Colt (een Renault Clio) slechts subtiele uiterlijke verschillen vertoonden. Deze trend duidt op een groeiende bereidheid onder fabrikanten om platforms te delen en de ontwikkelingskosten te minimaliseren.
Financiële factoren: Nissans beslissing om de Outlander een nieuwe naam te geven in plaats van PHEV-technologie in zijn Rogue te integreren, wordt waarschijnlijk ingegeven door financiële beperkingen. Dankzij een rebadge kan Nissan snel de plug-in hybride markt betreden zonder noemenswaardige investeringen.
Conclusie: De Nissan Rogue PHEV is een duidelijk voorbeeld van badge-engineering, een praktijk die opnieuw is opgedoken in de auto-industrie. Hoewel het kosteneffectief is voor Nissan, roept het vragen op over de merkidentiteit en klanttransparantie. Deze stap onderstreept een trend waarbij fabrikanten prioriteit geven aan snelheid op de markt boven originaliteit, vooral in financieel uitdagende tijden
